Vorige week had ik dr. Theelen gevraagd om zo mogelijk eerder een uitslag van de CT-scan van vorige week vrijdag te krijgen. Zij was echter vrij en reageerde gisteren met een uitslag. Zij vertelde dat de tumoren iets waren verkleind en de details zouden we vandaag met elkaar bespreken. Ze vroeg ons een half uurtje eerder te komen zodat we wat meer tijd hadden om alles te bespreken.
Vandaag bleek dat de tumoren in de lymfeklieren verkleind zijn en ook de tumor in de lever is duidelijk kleiner geworden. De tumor in de long is stabiel. Dat vond dr. Theelen een goed resultaat omdat die tumor ineens zo explosief was gaan groeien. Die groei is tot staan gebracht en nu verder met de chemo om de tumor ook klein te krijgen.
De longen zijn op dit moment een grotere bedreiging dan de tumoren. Nog steeds is niet bekend wat de oorzaak is van de kortademigheid. Het proces is nog steeds gaande en mijn ademnood neemt langzaam toe. Het is nu zover dat ik beperkt ben om actief te zijn en daardoor gaat mijn conditie ook achteruit. De prednison tast ook de spieren aan en dat versterkt ook nog eens de achteruitgang. Toch gaat de prednison (nu 15 mgr) weer naar 40 mgr om te kijken of de longen daar positief op reageren. Als de oorzaak een ontstekingsproces is, zal de verhoging van de prednison een gunstig resultaat op moeten leveren. Als de longen niet positief =reageren, is er een andere oorzaak en zal dr. Theelen mij doorverwijzen naar een specialist in het AMC.
Als de verhoging van de prednison wel werkt, zal worden gekeken naar een alternatief middel dat minder negatieve bijwerkingen geeft.
Het is een kwestie van lange adem, en dat is precies wat ik nodig heb. Dan krijgt mijn lichaam ook weer meer kracht om de strijd tegen de tumoren aan te gaan.
Na een paar moeilijke weken gaan we weer door.
Elke dag beter.