Het blijft toch spannend als er een telefoontje vanuit het Antoni van Leeuwenhoek komt met de definitieve uitslag van de CT-scan van vorige week. Die spanning blijkt zeker als dat telefoontje pas na 17:00 uur (toch nog!) komt.
De uitslag is heel positief. De tumoren bij de lymfeklieren zijn stabiel en één is zelfs 1 mm kleiner geworden.
Je kunt dus stellen de de T-cellen nog steeds hun werk doen ondanks de kuur prednison die daar geen goede invloed op heeft.
De tumor in de lever is weer iets gegroeid, maar minder hard in vergelijking met de vorige scan. Er wordt toch een initiatief genomen om te onderzoeken of een ablatie van de lever mogelijk is.
Als een ablatie van de tumor in de lever gaat plaatsvinden, is dat het einde van mijn deelname aan “de Studie”. Ik blijf natuurlijk wel onder controle, maar niet meer onder supervisie van de artsen van de celtherapie. Dan zal de longarts Willemijn Theelen mij verder begeleiden.
Bij extra inspanning merk ik direct dat ik sneller ga ademen. Ik moet dan mijn tempo aanpassen om niet in ademnood te komen. Nu ik weet dat het veel tijd nodig zal hebben om te herstellen, hoef ik me geen zorgen te maken. Het is voor mij nu belangrijk om ook te werken aan mijn conditie door dagelijks te lopen en of te fietsen.
Vandaag ben ik weer begonnen met beeldhouwen. Ik was zeer benieuwd of ik de beitel en hamer weer zou kunnen hanteren en dat is mij erg meegevallen. Tijdens het hakken draag ik een masker met stoffilters. Een andere vraag was dan ook hoe mijn ademhaling last zou hebben van dat masker. Ook dat viel mee. Ik moet wel iets zwaarder ademen, maar wordt niet echt geremd in mijn werkzaamheden. Wel soms even iets rustig aan doen.
Deze dag is er een van veel positieve uitslagen en ervaringen. Voeg daarbij dat ik me erg goed voel, en dan mag duidelijk zijn, dat wij samen vol goede moed en met een positief gevoel de weg vooruit bewandelen.
Elke dag op weg naar beter.