Zojuist terug van de MRI-scan. Bij binnenkomst vroegen zij of ik muziek wel of niet op de koptelefoon wilde.
Ik zei dat ik wel klassieke muziek wilde luisteren. Toen het apparaat begon met zijn sissende krassende snerpende geluiden, hoorde ik er tussendoor op radio 4 het piano intro van het vijfde piano concert van Beethoven. Dat ontroert mij altijd en ik heb een half uur heel stil kunnen liggen, maar echt muziek luisteren was er niet bij. Wat een herrie!
Vannacht en vanmorgen kon ik de pijn redelijk voor blijven, en hoefde geen extra pijnstilling te vragen.
Toch hield de pijn mij voor het grootste deel van de dag in zijn greep. De pijnarts heeft de standaard dosering opgehoogd.
Bij de bloeduitslagen bleken de bloedplaatjes nog steeds veel te laag en dat betekent dat naar huis gaan vandaag nog geen optie is. Maar of ze morgen ineens zo hard aangemaakt worden betwijfel ik ten zeerste.
Dus geduld, geduld, geduld.
En dat begint mij wel een beetje op te breken.
3 1/2 week verblijf in het ziekenhuis in isolatie is lang.
Hoe lang nog? Is nu mijn prangende vraag waarop ik geen antwoord krijg.
Ik vind het nu wel even moeilijk.