Vanochtend om 6:00 uur begon de pijn in mijn schouder weer toe te nemen. Met extra pijnmedicatie werd dat echter snel weer onder controle gebracht. Ik heb tot acht uur vanochtend redelijk door kunnen slapen.
Toch begin ik mij te realiseren dat een gedeeltelijk verlamde arm en een arm die ongecoördineerd is in de fijne motoriek niet positief bijdragen aan het herstel. Ook in het lopen voel ik mij onzeker en dat weerhoud mij ervan veel te bewegen.
Aan de basis staat het herstel van de bloedwaarden. Dat verloopt tot nu toe heel traag. Vandaag stegen de meeste waarden gemiddeld met 0,2 %.
Het kan nog 2 tot 3 dagen duren voordat de minimale bloedwaarde wordt bereikt.
Pas dan kan de neuroloog in actie komen.
Vanmiddag kwam een van de verpleegkundigen even bij mij zitten. Ik vertelde van mijn zorg over het te weinig bewegen door het onzekere gevoel. Zij nodigde mij uit om vanavond met haar naar de centrale hal te wandelen. Natuurlijk met beschermende maatregelen, maar het is rond die tijd uitgestorven.
Dat is 1 van de verpleegkundigen. Het zijn allemaal kanjers.
Ik tref het wel met zo’n team verplegenden.
Ik ga ervoor.