Woensdag 11 januari was zwaar teleurstellend omdat een nieuwe longfoto meer onrust vertoonde in de rechter long.
Dat wilde dr. Karger beter onderzocht hebben en ik mocht niet naar huis de volgende dag. Dat was eerder wel besloten op voorwaarde dat er zich geen nieuwe negatieve indicaties zouden voordoen. Wel dus!
De artsen stonden al vroeg in mijn kamer om te zeggen dat ze de CT-scan hadden aangevraagd en dat ze daarna een plan wilden maken op basis van het resultaat. Wanneer de scan zou plaatsvinden konden ze niet zeggen. Gelukkig gebeurde dat al halverwege de ochtend.
Vlak na de lunch kwam het duo Karger en Kobluch erbij zitten om de resultaten en plannen te bespreken.
De CT had verder niets verontrustends opgeleverd.
De afgelopen week hebben ze alle onderzoeken gedaan die ze konden verzinnen, hebben met diverse specialisten overlegd en hebben tenslotte na overleg met mijn longarts dr. Theelen en het hoofd van de afdeling Celtherapie, dr. Haanen de conclusie getrokken dat het probleem met de longen veroorzaakt is als gevolg van de chemokuur of de celtherapie. Eén van die stoffen heeft het immuunsysteem van het lichaam getriggerd en heeft deze reactie in de longen veroorzaakt. Het is dus te vergelijken met de reactie van mijn lichaam op de chemokuur waardoor de verlamming in mijn linker arm is ontstaan.
Alle onderzoeken hebben niets opgeleverd behalve het Rhinovirus, maar dat kan bijna onmogelijk leiden tot deze klachten.
Ook wijzen alle onderzoeken uit dat nergens nieuwe uitzaaiingen van tumorcellen zijn gevonden. Dat heeft deze week ziekenhuis dan toch opgeleverd en dat noem ik een fantastisch resultaat.
Om de longen weer tot rust te brengen moet er een kuur prednison worden gegeven. Omdat prednison ook nadelig kan werken op de T-cellen, is besloten een lage dosering in een relatief korte tijd toe te passen. De T-cellen worden dan niet al te zwaar tegengewerkt en kunnen hun werk (tumorcellen aanpakken) voortzetten.
Ze hadden eerder ook prednison voorgesteld om de pijn in mijn arm op te lossen, maar dat heb ik toen geweigerd om de T-cellen niet tegen te werken. Nu kon ik dat helaas niet tegenhouden omdat de longen het steeds moeilijker zouden krijgen en
dat zou zelfs een gevaar kunnen gaan opleveren.
Vrijdag naar huis!
Als de prednison kuur aanslaat en ik weer meer adem heb, dan komt het weer goed.
Volgende week wel weer terug voor controle, maar daar ben ik blij om.
Er is in het AVL alles uit de kast gehaald om mij te helpen en dat blijven ze doen. Dank aan het dr. duo Karger en Kobluch.