De nacht verliep eigenlijk als de laatste nachten tot nu toe.
Vanaf vijf uur begint de pijn op te komen en welke houding je ook probeert het blijft langzaam stijgen. Meestal kan ik pijn aanvaarden en er boven gaan staan, maar dat lukt me met deze pijn niet.
Dus vallen we terug op de nachtverpleging voor extra pijnstilling.
Na een tijdje val ik dan vaak wel weer in slaap.
De neuroloog heeft mij vandaag uitgebreid onderzocht, maar kan pas een echte diagnose stellen als er een MRI scan is uitgevoerd.
De fysiotherapeut probeert ook alles los te houden, maar kan zonder die diagnose niet veel doen.
Dokter Karger kwam langs en vertelde dat morgen middag de MRI-scan gaat plaatsvinden. Ook kwam hij met een mogelijke verklaring voor de pijn.
Na het afronden van de kuur gaan de T-cellen op zoek naar tumoren waar dan ook in het lichaam. Vaak zitten zij in de buurt van lymfeklieren en gaan daar de tumorcellen te lijf. Dat geeft vaak ook pijn verschijnselen.
Ik ga niet roepen “pijn is fijn”, maar als hij gelijk heeft dan voel ik dat de strijd flink gaande is.
Ik wil winnen.