Dip dip dip hoera!
Ik ben uit de dip. Vanochtend aan het ontbijt voelde dat ook zo.
Niet alle bloedwaardes zijn hoog genoeg dus de verlossende woorden “je mag naar huis” blijven nog even uit.
De uitval van mijn linker arm en de pijn lijken langzaam iets toe te nemen, terwijl de kracht en coördinatie van mijn rechter arm lijkt te verbeteren.
De pijn arts is vandaag geweest en zij wil eerst overleg met de neuroloog en zo snel mogelijk een MRI-scan laten maken.
De neuroloog komt morgen.
Vanochtend om 8:00 uur kreeg ik de (pas verhoogde) pijn medicatie toegediend.
Even later kwam een verpleegkundige met een pijn pleister die elke week moet worden vernieuwd.
Achteraf bleek die samenloop van omstandigheden voor mij iets te veel.
Ik zat de hele ochtend te knikkebollen of viel op bed in slaap.
Jammer, want het feestje van ‘uit de dip komen” viel daarmee in duigen.
Morgen weer een dag.