Kenmerkt zich het beste als WACHTdag. Stipt om 8:00 aanwezig, moesten we WACHTEN tot we om half 9 werden opgehaald. Op de kamer werden meteen testen afgenomen en de uitslag van de Covidtest zou in de loop van de ochtend bekend zijn. Na een hele ochtend WACHTEN werd begin van de middag bekend dat ik mag blijven.
Even later werd ik opgehaald om op de OK bij het sleutelbeen een “permanente” aansluiting te krijgen voor toedienen van infusen e.d. (Voor de kenners een subclavia catheter).
Marian zou mij na ongeveer 3 kwartier weer terugzien, maar na anderhalf uur belde ik haar op vanaf de OK dat ze nog even langer moest WACHTEN. Ik lag daar nu ook te WACHTEN op uitslagen nadat een anesthesialist na drie pogingen een ervaren collega erbij riep die, na extra verdoving, bij zijn eerste (mijn vierde) ingreep succesvol was. Terug op de kamer moesten wij WACHTEN op de zaalarts, maar tegen 16:00 uur werd het voor Marian te laat om nog langer te WACHTEN.
Ik heb nog een goed uur WACHTEN kunnen verzachten door aan mijn BLOG-tekst te werken.
Morgen begint het toedienen van de chemo.
Een korte beschrijving van de kamer.
Gelukkig een 1-persoons-kamer. Echt een ziekenhuiskamer maar wel heel ruim met diverse extra’s. De panoramafoto spreekt voor zich.
Ik ben nog steeds zeer gemotiveerd om de strijd met de tumorcellen aan te gaan.
Marian en ik moeten natuurlijk wel wennen aan de situatie. Voor haar alleen in dat nieuwe appartement is het misschien nu nog wel moeilijker dan voor mij.
Ik weet wat ik voel en kan het aan.
Zij voelt zich machteloos en kan er alleen maar voor mij zijn en dat zal de komende tijd ook niet altijd meevallen.
Maar daarna!!!!!